به گزارش پارسینه، در پهپادهای ترکیه ای از نظر فنی، برتری هایی مانند مجهز بودن به موتور توربوپراپ، رادار SAR پیشرفته و امکان هدایت ماهواره ای نسبت به عموم پهپاد های عملیاتی ایران به چشم میخورد اما چنین مواردی در برخی پهپاد ها و تجهیزات رونمایی شده ایرانی مثلا پهپاد غزه (شاهد 149)، که اتفاقا یکی از ماموریت های تعریف شده آن، پایش جنگل ها و کمک در عملیات امداد و نجات در حوادث طبیعی است نیز دیده میشوند.
در اینجا ابتدا باید به تفاوت بین «رونمایی شده» و «عملیاتی شده» توجه داشت.
عموم افراد تصور می کنند که هر تجهیزات نظامی که در کشور رونمایی میشود، تولید انبوه شده و در سطح گسترده عملیاتی میشوند. اما در حقیقت تولید پیش نمونه ها آسان ترین مرحله از تولید است و هفت‌خوان رستم پس از آن آغاز میشود. درواقع اکثر تجهیزات نظامی ایرانی که در مراسم ها و نمایشگاه های مختلف به نمایش گذاشته میشوند، هرگز به تولید انبوه نمی‌رسند.دوم، باید توجه داشت صرف دستیابی به یک فناوری، مثلا فناوری SAR، به این معنا نیست که به بهترین سطوح این تکنولوژی دست پیدا کردید.
مثلا شما ممکن است با کمی سرچ در اینترنت و خرید چند ابزار ساده، در زیرزمین خانه تان به تکنولوژی دوربین دید در شب (NVG) برسید، اما این NVG شما بیشتر به NVG های زمان جنگ ویتنام نزدیک خواهد بود تا ENVG امروز ارتش آمریکا.
در هر حال ترکیه که برخلاف ما به بازار های جهانی دسترسی داشته و امکان همکاری با شرکت های برتر دنیا در هرکدام از این حوزه ها را دارد، توانست کاندید عملیاتی بسیار بهتری برای این پایش را ارائه دهد.
البته میشد که بخاطر حفظ غرور ملی و جلوگیری از استفاده تبلیغاتی ترکیه، از پهپاد های متداول ایرانی، مثلا پهپاد شاهد 129 برای صرف پایش اپتیکی منطقه استفاده کرد اما یک ریسک بزرگ باعث عدم اعتماد فرماندهان به نیرو های پهپادی ایرانی برای انجام چنین کاری شد.
اگر فرض کنیم سانحه با این شدت اتفاق نیفتاده بود و رئیس جمهور و همراهان در انتظار کمک و امدادرسانی بودند، در این صورت، استفاده از پهپادهای ایرانی که به دلیل شرایط دشوار جوی ( بارندگی و هوای مه آلود) مجبور به پرواز در ارتفاع پایین هستند، سبب مخاطره جدی می شد و امکان برخورد پهپادها به تخته سنگ هایی که در برخی مناطق ارتفاع شان به 70 متر می رسید، نیز وجود داشت که بسیار خطرافرین بود.
.gif)
.gif)
0 دیدگاه